Palencia debuteerde dit seizoen op het hoogste niveau van Spanje: de ACB.
Het team heeft een lastig seizoen en hangt al even op de laatste plaats. Spelen tegen degradatie is voor Keye een nieuwe situatie. Zijn team gaat steeds beter spelen en Keye’s persoonlijke prestaties laten een duidelijke groei zien. In België en in de eerste Spaanse wedstrijden maakte Keye vooral indruk met het geven van assists. Naarmate het seizoen vordert, komt ook het scorende vermogen steeds vaker boven drijven.
Op het moment van ons gesprek moeten er nog 7 wedstrijden gespeeld worden en zijn de kaarten nog lang niet geschud. Hoewel Keye nog niet verder wil kijken dan de komende wedstrijd, lijkt duidelijk dat hij ook komend seizoen grote kans maakt op een plek bij een team in de ACB.
Van Belgische top naar Spaanse promovendus
Keye kwam in Palencia bij een club die met blanco verwachtingen de ACB instapte. De club was net gepromoveerd en begon met maar liefst drie Nederlanders (Matt Haarms en Yannick Franke) aan een nieuwe uitdaging.
Het was voor Keye wel een behoorlijk nieuwe situatie. Oostende voelde echt als zijn tweede huis. Hij was daar echt onderdeel van de grote basketbalfamilie en moest al zijn vrienden achterlaten. Dat neemt niet weg dat Keye nog steeds de prestaties van zijn oude club op de voet volgt. Oostende gaat nooit meer uit zijn hart.
In de ACB kan hij laten zien wat hij daar heeft geleerd. Hij is dankbaar voor wat hij van zijn coaches Sam Rotsaert en Dario Gjergja heeft meegekregen. Daar bouwt hij nu stap voor stap op voort.
In de aanloop naar de verhuizing naar Palencia sprak Keye uitvoerig met de toenmalige coach Marco Justo. Daarmee groeide het vertrouwen dat hij als jonge speler de kans zou krijgen zichzelf te ontwikkelen en te spelen.
Keye: “Je kunt geluk niet plannen, maar je hebt het wel nodig. Verder heb je als speler veel in de hand, zoals de manier waarop en met welke intensiteit ik train en speel. Ik kon heel goed met mijn teamgenoot Brandon Brown. We bezetten samen de pointguard-positie, maar toen hij midden in het seizoen vertrok, kreeg ik mijn kans op meer speeltijd. Dat pakte goed uit. Natuurlijk ben ik nog altijd zuur als we verloren hebben, maar na een dag gaat de knop om. Ik heb zo’n hekel aan verliezen!
In het begin moest ik wennen aan de andere cultuur en mensen. Maar ik ben hier uitstekend opgevangen door zowel het bestuur, de coaches en de mensen rond de club. Palencia is een stad waar niet veel te doen is.
Tussen de trainingen en wedstrijden door heb ik veel contact met mijn vrienden en familie, maar volg ik ook een cursus Spaans. Ik zou graag nog enkele jaren in de ACB spelen en dan is het goed als je Spaans spreekt. Bij veel teams is de voertaal Spaans en is het een voordeel als je dat kunt volgen en niet afhankelijk bent van iemand die het vertaalt.
Bij Oostende was ik gewend dat winnen de norm was. Bij Palencia is men met iedere overwinning blij.
In het team gedragen de spelers zich enorm professioneel. We kunnen alles tegen elkaar zeggen. Ik ben een stuk beter gaan verdedigen en ook gegroeid in het leiden van het team. Ik heb me echt proberen op te trekken aan het niveau van de ACB en meer energie in het verdedigen gegooid. Toen ik voelde dat het team meer scorend vermogen had, heb ik ervoor gekozen vaker voor eigen scores te gaan. (glimlachend) Dat ging best goed.
Vechten tegen degradatie
Het is best een dynamische periode geweest. Er was een coachwisseling (Justo werd opgevolgd door Luis Guil) en ook vertrokken er enkele spelers. Dat gold ook voor de mede-Orange Lions Yannick Franke, die naar Turkije vertrok. De Palencianen zijn altijd achter het team blijven staan. Palencia is een relatief kleine plaats en heeft niet veel te bieden naast de basketbalclub. Keye: “Die mensen leven echt voor hun club! Daarnaast zijn ze enorm aardig als ze je op straat aanspreken. Er zijn er weinig die Engels spreken, dus is die cursus Spaans geen overbodige luxe.”
We komen op de sfeer tijdens de wedstrijden. Op mijn vraag: “Heb je inmiddels geen gehoorbeschadiging?” moet Keye lachen. Het publiek fluit vrijwel de gehele wedstrijd en het lijkt wel of het geluid niet weg komt. Keye: “Er zijn veel tegenstanders die aangeven behoorlijk onder de indruk te zijn van onze fans. Als je je bedenkt dat mensen 12 uur voor de kassa hebben gestaan om een seizoenskaart te bemachtigen, besef je als speler dat het meer is dan alleen een potje basketbal spelen. Deze mensen leven er voor. Dat geeft een extra dimensie en waarde om voor te spelen.”
Van de 7 laatste wedstrijden moeten er minimaal 3 wedstrijden meer gewonnen worden dan de nummer 17 en 16 van de ACB. in het rijtje tegenstanders staan de nummer 15,16 en 17. Van de nummer 11 Bilbao werd thuis gewonnen, dus ook daar liggen kansen. In het begin van het seizoen verloor Palencia nipt na verlenging van topclub Barcelona. Dat maakt duidelijk dat je van iedereen kunt winnen. (inmiddels is er met 65-73 verloren van #16 Rio Breogan)
Het vele verliezen en de onrust in en rond het team vraagt veel van de mentale kracht van een speler. Keye geeft aan dat hij zich heel goed af kan sluiten. Hij heeft ook een kring van belangrijke mensen om zich heen die hij in vertrouwen kan nemen en hem steunt. Dat is niet altijd aardige, maar ook wel eens strenge feedback. Zijn ouders, zijn spelersmakelaar Jan Lugtenburg, zijn broer Boyd (Den Helder Suns) en enkele vrienden zijn belangrijke vertrouwelingen. Daarnaast kan Keye zich goed afsluiten. Dat is belangrijk om de focus te houden op de doelen die hij heeft gesteld en stap voor stap naar toewerkt. Keye wil de komende jaren zijn positie versterken in de ACB. Maar als er een NBA-team komt zal hij dan zeker serieus overwegen.
Keye geeft toe dat hij ook weleens in zijn bubbel zit. We spreken over zijn gezichtsuitdrukking op de dag voorafgaand aan de wedstrijd van de Orange Lions tegen Griekenland. Ik zag daarin zijn gezicht op zwaar onweer staan.
Keye: “Boyd maakt me er soms bewust van dat ik uit mijn bubbel moet stappen. Ik vind het prettig dat hij dat zegt en het helpt me om steeds weer bewust de knop om te zetten en vooruit te kijken.”
Bouwen aan respect voor Orange Lions
Keye vervolgt: “Nu we het toch over de Orange Lions hebben. Ik denk dat we echt aan de vooravond staan van een enorm mooie periode. Ik ben echt behoorlijk teleurgesteld over het resultaat van de afgelopen window tegen Groot-Brittannië en Griekenland. Natuurlijk is de samenstelling van het team van het toernooi in Istanbul anders en moet je toch weer op elkaar instellen. De karakters van de spelers in die twee groepen zijn echt anders. Je moet snel schakelen als je van je club naar de Orange Lions komt. Daar moeten we leren om er professioneel mee op te gaan. Die Grieken hebben we echt laten glippen en tegen Groot-Brittannië zaten we veel te ver onder ons niveau. Ik ben daar wel even chagrijnig van geweest, want het was echt niet nodig.”
Langzaam zie ik een bevlogen Keye verschijnen. “Ik vind dat er in de randvoorwaarden en de organisatie van het team uitstekende stappen worden gezet. Als captain heb ik uitgesproken dat we mogen dromen. Ik heb bewust duidelijk uitgesproken dat ik vertrouwen heb in de coaching-staff en de begeleiding. Ik wil het Nederlandse basketbal op de kaart zetten en bijdragen aan de trots van de Orange Lions. Hoewel ik nog maar 22 jaar oud ben, denk ik dat ik de rol van captain kan dragen. Ik speel immers al zo’n 6 jaar op het hoogste niveau van zowel België als Spanje, Ook ervaar ik dat er een familiegevoel ontstaat. Daarmee groeit het gevoel van thuis komen. Maar ook de saamhorigheid over dat we samen iets neer kunnen zetten. Stap voor stap van overwinningen in de poulefase van Eurobasket, het behalen van de tweede ronde en ga zo maar door. En natuurlijk een vaste deelnemer aan eindtoernooien. Ik geloof echt dat we in die fase komen.
Met de jongens die na dit seizoen professional worden kunnen we nog meer kwaliteit toevoegen. Dat maakt ons voor de window in november nog sterker.
Wat Letland, Finland en de huidige wereldkampioen Duitsland in de afgelopen jaren aan ontwikkeling hebben laten zien, kan ook bij de Orange Lions gebeuren. Dat onze wedstrijd tegen Griekenland al zo snel uitverkocht was, kon je een aantal jaren geleden alleen maar van dromen. Daarmee groeit het respect voor onze sport in Nederland. En daarnaast zijn we een fantastische inspiratie voor de jonge jongens die er nog aan komen.”
Jong en enorm ervaren
Met zijn 22 jaar is Keye in leeftijd wellicht nog een jonge man, maar als speler heeft hij al een behoorlijk volwassen aanzien. De komende tijd zal duidelijk worden wat zijn volgende stap zal zijn naar een hoger niveau in de ACB. En wellicht zelfs uiteindelijk in de Euroleague of de NBA. Met de Orange Lions gaat hij ongetwijfeld een mooie zomer tegemoet in aanloop naar de Eurobasket kwalificatiewindow in november. Want er zullen vast een aantal mooie landen zijn die de Orange Lions als geschikte oefenpartner voor de Olympische Spelen zien.